Björg Sigurðardóttir

Hér er vídeóið af sýningunni í Sete. 

Remí er sá minnst af þeim hvítklæddu og frændi hans, Gael, er tólf ára og er svartklæddur og koma þeir fram saman einu sinni. Mamma hans Gaels gerði klippuna. 

Hér var Gamlárskvöld svo rólegt í ár að við Lea sofnuðum fram í stofu fyrir miðnætti og það þótti strákunum okkar hálf lásí að þurfa að vekja okkur til óska okkur gleðilegs árs. Svo var erfitt að sofna aftur því að nágrannarir voru í meira stuði en við og stofu megin var soukið á fullu og herbergis megin titruðu veggirnir í takt við techno-tónlist.
En nú verður maður að drífa sig áfram því tengdó og Eddy koma hér í hádegismat og maður verður að hafa steikina til og engar refjar.

faðma og knúsa ykkur öll
Björg

Nú er þetta allt að koma. í gær var þrifið og þrifið og tekið til fyrir jólin en það var skilyrðið fyrir því að jólaskrautið yrði tekið fram. Svo trimmuðu krakkarnir jólatréið og julefrokosturinn var innbakaður lax með spínatrísótto.

Svo er bara eftir að fínisera jólamatseðilinn, en krakkarnir vilja andarbringu eins og í fyrra, já ætli það verði ekki eitthvað frekar einfallt svo allir geti borðað.Það hefur lítið farið fyrir jólaundirbúningi hjá mér því að ég ákvað að taka mér frí frá 19 - 29 des (ég hafði nú ekki hugsað um þessar dagsetningar fyrr en ég sé þær á prenti: fæðingar- og dánardagur pabba)og gerði bara eins og í gamladaga þegar maður var í prófum og geymdi allt þangað til að ég var komin í frí. Svo maður verður bara að taka á honum stóra sínum og æða í mannþrönginni í  búðir í dag, klára jólagjafakaupin og kaupa sér alla vega eitt stykki sokkabuxur svo maður fari nú ekki í jólaköttinn.

Í kvöld verð ég svo að standa við loforð minn og fara í Taekwondo með meisturunum mínum þremur, og verð að láta mig hafa það að gera mig að fífli. En Remí minn er svo yrir sig ánægður að fá mömmu sína með í Tae að ég bara

 get ekki annað en farið. Snillarnir mínir eru svo langt komnir í þessu sporti en á laugardaginn fékk Remí appelsínugula beltið og Lea og Wiliam það gula.

Læt fylgja nokkrar myndir

Sendi öllum jóla- jóla kveðjur

Jæja, nú viðurkenni ég opinberlega að ég er lúser í þessum bloggmálum líkt og í öðrum samskiptamálum. Seinast skrifaði ég að enn væri sumar og haustið er liðið. Ég er þó kanski ekki alveg að baki dottin enn en skil þó að lesendur séu hættir að nenna að kíkja á síðuna ef þeir nenntu því þá áður.

Haustið hefur liðið alltof hratt. Krökkunum gengur vel í skólanumm meira að segja Leu líka, og þá sérstaklega í mannkynssögu þar sem hún er gjörsamlega að brillera.

Það er búið að vera mikið að gera í vinnunni og lítil kreppa þar enn sem komið. Það er frekar aukining í margmiðlunargeiranum, leikjatölvurm tölvuleikir seljast eins og heitar lummur, enda vilja allir nýta þessa risaflatskjái sem kosta ekki lítið. Við erum að vinna við Set up boxes (afruglara) og annað sem er tengt netvæðingunni og öll internetfyrirtæki sjá framtíðina þar. Fólk fer bráðum ekki út úr húsi eftir vinnu lengur og verður gjörsamlega húkkt á imbanum yfir tölvuleikjum eða eða videoi.

Kreppan er hinsvegar komin í fasteignabransann og hefur lítið verið að gera hjá Williami þessa vikuna. Þetta er þó óútreiknanlegt því allt í einu getur orðið bara mikið að gera og svo dettur allt í dúnalogn aftur.

William og krakkarnir stunda Taekwondo og hafa rosa gaman af og eru farin að setja á mig pressu að gera þetta að fjölskyldusporti. Ég hef hins vegar setið frekar við bókalestur, sérstaklega á andvökunóttum (æi, ég held bara að þetta sé aldurinn).

Mér til mikillar skemmtunar sendu frænkur mínar mér bókapakka í september og í honum var til dæmis Minnisbók Sigurðar Pálssonar. Það var skemmtileg lesning og minnti mig á margt þegar ég kom fyrst til Frans þó það hafi verið næstum 25 árum seinna. Það var líka gaman að lesa um upplifun hans á árinu 68 í París, þar sem hann kynntis bæði mótmælendum með hugsjónir og svo hinum sem höfðu bara gaman að setja allt á annan endan og notfærðu sér aðstæðurnar. Sigurður sem var á þessum árum forvitinn "sveitastrákur" notaði hvert tækifæri til að svala forvitni sinni og komst stundum í hann krappann.

Við lestur Minnisbókar mundi ég allti einu eftir því að ég ætti Lífsþorsta eftir Irving Stone en bæði bindin hafa verið ólesin upp í bókaskáp bæði á Grettisgötunni og hér í Grabels. Ég held að þau hafi komið út bókaskáp pabba frekar en afa. En alla vega voru þau alltaf ólesin því að ég taldi mig nú allt vita sem máli skipti um líf Van Gogh. Reyndar kom mér lífshlaup hans ekki á óvart heldur samband hans og bróður hans Theo sem hélt honum uppi í mörg ár, elskaði hann og dáði sema hvað gekk á.

Svo komu Kreppufréttir í október og ég var búin að lesa bækurnar sem komu úr bókapakkanum. þá fór ég að kíkja í bækur sem ég hef þegar lesið. Í miðju kreppufárinu þegar ekki var talað um annað í sjónvarpinu hér í Frakklandi eða á mbl.is eða á visir.is (meira að segja var talað um í tví- eða þrígang um ófarir Íslendinga í kvöldfréttum á aðalsjónvarpstöð Frakka!), þá las ég eina nóttina í Höll Minninganna um lausafjárskort fjölmiðlakóngsins William Randoph Hearst á 3ja áratugnum (í kreppunni "miklu"). Ráðgjafar hans kröfðust neyðarfundar í höll milljónamæringins því nú var þörf á aðgerðum til að bjarga því sem hægt væri að bjarga. Milljónamæringurinn hafði fjármagnað endalausar framkvæmdir í höllinni,veisluhöld, listaverka- og fornmunakaup með lánsféi sem hann fleytti áfram með skuldabréfa og hlutabréfa útgáfum í fyrirtækjum. Til að draga athyglina frá óráðsíunnim bölsótaðist milljónamæringurinn út í blaðamann sem leyfði sér að skrifa um spænsku borgarastyrjöldina. En þessi blaðamaður var í raun var ráðinn á eitt blað hans fyrir hans tilstilli til að skrifa um fræga fólkið og sérstaklega um vinkonu hans ungfrú Davis sem var arfaléleg leikona.

Eftir þessa lesningu fann ég hátt upp í bókaskáp Bréf til Láru sem ég hafði reynt að lesa á menntaskólaárum mínum en fannst alveg drepleiðinleg og skildi ekkert í þessu jafnaðarmannatali og úthúðun á kapitalismanum og frjálshyggjunni. En þetta er bara "actuality" í dag. Reyndar verð ég að viðurkenna að ég held að ég komi ekki til með að geta lokið Bréfi til Láru. Þetta jafnaðarmannatal hans er orðið ansi langdregið og ég er ansi hrædd um að Þóbergur hafi verið ímyndunarveikur þó að hann tali um næmleika eða "sensitiveness" Hann heyrði hann raddir í morðingjum sem sátu fyrir honum undir gluggum hans á nóttinni og héldu fyrir honum vöku og ég veit ekki hvað.
Ég held að svona innst inni hafi hann verið meira en dálítið gaga þó hann hafi verið afspyrnu gáfaður og víðlesinn.

Jæja, nú hef ég eytt laugardagsmorgninum að skrifa eitthvert bull sem enginn nennir að lesa og best að snúa sér að öðru. Ég þarf að finna uppskrift af villiöndum því okkur voru færðar villiendur hér einn daginn með því að skilyrði að viðkomanda yrði boðið að borða þær með okkur. Ég verð að viðurkenna að ég er ekkiert voða spennt hvorki fyrir að elda þær eða borða. En þetta eru svona týpiskar aðstæður sem fólkið hans William setur okkur í. Að koma færandi hendi með tvær endur, hálfdauðar og óreittar (ég get svarið það önnur þeirra barðist enn um þótt hún væri komin inn í ísskáp). Láta okkur sjá um vinnuna og restina en vilja mæta og njóta.

Kanski er ljótt að segja svona, hvað finnst ykkur?

Taekvondo a ströndinni (KLIKKID A MYNDIRNAR TIL AD STAEKKA)

Ekki branda kom upp ur thessu vatni svo thad var farid a resto

I göngu

Mamie 74 ara med barnabörnunum: